Ακούω συχνά μια κοινότυπη πλέον συμβουλή από πολλούς ειδικούς που απευθύνονται σε σχέσεις και ζευγάρια «Να συζητάς με τον/την σύντροφό σου» , «Να επικοινωνείτε τα προβλήματά σας», «να μιλάτε πιο συχνά για ότι σας απασχολεί στη σχέση»..
Διερωτώμαι πολλές φορές αν τελικά οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να επικοινωνήσουν πραγματικά αυτό που τους απασχολεί ή αν γνωρίζουν και μπορούν να ερμηνεύσουν το πρόβλημα με σκοπό να το επικοινωνήσουν.
Δεν θεωρώ τόσο αφελείς τους ανθρώπους ώστε να μη καταλαβαίνουν ότι η επικοινωνία των θεμάτων που τους απασχολεί , μπορεί να δημιουργήσει μια πιο υγιή και λειτουργική σχέση. Θεωρώ ωστόσο πως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά τον εαυτό τους, την δυναμική τους και τον τρόπο να ερμηνεύσουν, να επικοινωνήσουν και να αναζητήσουν τη λύση πίσω από το «βαριέμαι την καθημερινότητα στη σχέση», «κουράστηκα να μη με καταλαβαίνει», «είναι υπερβολικός/υπερβολική», «είναι στην απάθεια», «ήταν τόσο διαφορετικά τα πράματα στην αρχή, και τώρα..».
Θεωρώ πως είναι προτιμότερο να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους στον τρόπο να αντιλαμβάνονται και να επικοινωνούν αρχικά αυτό που οι ίδιοι νιώθουν και έπειτα μέσα από την ενδυνάμωση που αυτό θα επιφέρει, να μπορέσουν να κατευνάσουν τα τείχη του «εγωισμού» και του φόβου της απόρριψης ή της αστοχίας και να οδεύσουν προς την εξωστρέφεια, την Επικοινωνία.
Η αυτοεκτίμηση δεν έρχεται μέσα από τις έτοιμες συμβουλές, έρχεται μέσα από τα εργαλεία που θα μου προσφέρει το ταξίδι της αυτογνωσίας. Με τα οποία θα λειτουργώ αυτόνομα, με την καλύτερη πτυχή του εαυτού μου, με την γνώση που διαθέτω για μένα.